Aç kalmak yok sevgili,
kesilen elektrik
kapanan vana
ağlayan çocuk
Şimdiki gibi arsızca, kırmızıya çalmayacak
camekânlar
Ve biz sanki güneşli bir tatil günü
Çıplak ayaklarımızla basıyormuşçasına
kumlara
Ufkumuzda masmavi bir ipek
Öyle geçeceğiz vitrinleri, utanmadan,
ufalmadan
Kitaplar da sunabileceğim sana, tatlılar da
Havada kalmaz,
Mutlaka yaratılacak özlemimiz
Dağ, taş, toprak
Makina, buton, klavye
Biz ürettik, bizim olacak
Yeter ki eksilmesin ümit göğsünden
yeter ki kesme umudu
bizden
sınıftan
memleketten…
Sevgilim
Vuslat
AKTEPE
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder