Vazgeçmeyiz Devrimden

Öldürüp dostlarımızı ardı ardına
Sabretmeyi ödediler kanlarımızla
Birbiri ardına geçti yıllar
kara tren katarı gibi
ağır
     aksak
andırdılar fark gözetmeden bir ötekini
tıpkı mezar taşları gibi

Acıyı da öğrettiler
Mendiline sakladığın umudu da

Sevgilim!
Ama bambaşka bizim kaderimiz
Ayrık otları bitti mezar taşlarında
Çatladılar ölülerimiz birbiri ardına
Mendillerimizi bağladık uç uca
Artık umut yalnız biziz

ki sevdalı
        ki kavruk
             ihanete ve dilenmeye
                      Kavgaya ve bilenmeye
                          Biz ki hırsızlama aşklara gebe

Sevgilim, canım
Ne sevmekten seni
Ne yaşamaktan
                korkmuyoruz gayrı

Ölümse çoktan kaçtı bedenimizden
Yani üzülme dövüşürken sırtımıza şaklayacak kırbaca
Evelallah zincirlerimiz yok artık
Gayrı ne senden geçeriz
Ne ülkeden
Altmış yıl da olsa, altmış bin yıl da
Vazgeçmeyiz devrimden


Vuslat AKTEPE