Yürüyüşümüz...

                                                                    (Constantin Meunier)



Sevgilim

Kanayan –en uslu yerinden- sızını
                        tırpanlayarak dişlerinle
                        solunmakta bembeyaz hava
gayrı tipi ulanıyor  umuda
           Kar -billur- kesiyor ciğeri
Ölüm umuda mavzer olmasın diye belki de
                       affedilmiyor hiçbir korku
           dövüşülerek kazanılmadıkça

buz eziyor adımlar
bahar yanaşamadı daha
bembeyaz damlıyor dağlardan

           soğuk
                   sessiz
                            usuldan

nasıl da kat ediliyor yaşam
her adımda birkaç yıl daha
nasıl da katlediliyor
           onurun zarif nümayişinde
                     sedasız
                              sade
oysa en çok da onlar hak ediyor yaşamayı
-katledilenler-

            bundan dolayıdır

                     affedilmemesi hiçbir korkunun
                             dövüşülerek kazanılmadıkça
ve bundan dolayıdır sevgilim 

                             yürüyüşümüz
                                         tüm bedenimizle
                                                                  hala…



Vuslat AKTEPE